AKLIN VAZİFESİ

Samimi bir kalp gerek insana doymayan 
Ters de gelse, her türlü kültür ve düşünceyi araştıran ve saygı duyan.
Mesela papatyanın üzerindeki kelebeği izleyip dinlenen ruh lazım bize.
Söyleyenden çok söylenilen söz tesir etmeli.
Ahengi her zaman aynı değildir hayatın
Ve bütün oluşumların
Bazen çok uzakta hissettiğin bir bakmışsın parmak uçların da.
Bütün renkler geçer gözlerinin önünden diyecek bir şey bulamazsın
İzah ne mümkün, izah bir yere kadar bu âlem de
Ötesi tevekkül’ ü âlem
Ruhumun raflarına istiflediklerim hepsi benim
Bahis uzun anlatabileceklerimse kısır.
Sancılı gecen yıllar yanmış kül olmuş gibi
Bütün meselede bu belki de 
Sonsuzluğa açılan kapının önünde nasıl ve nelerle oyalandığımız.
Kalıplaşmış, düşünce ve fikir ölçülerimizden sıyrılıp
Dünyaya başka türlü bakmayı öğrenmeliyiz,
Evliya menkıbelerine değer vermeli, fikir çilesine girip 
Ruhumuza işleyene dek nefsimizi yakıp kül etmeliyiz
En güzel sözlerden olan şu söze bakın;
‘Nefsim beni meşgul etmeden, ben onu meşgul etmeye bakıyorum’. Diyen güzel insanlar, ulvi makama öyle yürüdüler.
O, nura teslim oldum kurtuldum.
Her canlının dönüşü maddeden manaya dönüş ki, bir gün, muhakkak vuku bulacaktır.
Nasıl ki bir çekirdek toprakla buluşup, filiz verip canlanıyorsa ve tekrar kuruyup toprağa karışıyorsa, her bir canlı kendi içinde dönüşümünü yaşayacaktır.
Ne var ki! Sonu olmayan bir son yok
Her kişinin emeli, yol aldığı hikayeler sin silesidir hayat.
İnsanların içinde, türlü türlü kabullenmeler, reddedişler, tutulmalar yer alır
Kim olduğumuzdan çok neyin rengine boyandığımız çok önemli
Kamil olmalıyız ne eksik ne fazla, kararında
Makul olunmalı, taşkınlıklar her zaman beraberinde
Felaketleri getirir çünkü.
İlk olarak aklın vazifesi de, hiçliğini kabul edip
Sınırını bilmek olmalı.
 Ve aslında başlı başına bir konu olması gereken kılavuz meselesi;
Anadolu da söylenilen şu söz, çokta güzel özetler işin özünü.
‘kılavuzu karga olanın, burnu pislikten çıkmaz.’ diye
İnsanın bilgi aldığı birileri her zaman olur
Önemli olan doğru kılavuzu bulmaktır.
Bence öncelik sevgi ve muhabbet olmalı, her şey gizlidir bu iki duyguda
Sonrada meftun olup çıkarsın
Hislerin müşahede şuurunu tamamlar, kötülükteki iyiliği bulursun
Sonu olmayan basamak gibi
Bir gün gelecek ki cümle âlem Sükût’a kavuşacak 
Vakti gelince her olay vuku bulacak,
Değerini alçaltacak olanda, yükseltecek olanda insanın kendisidir 
Bizlere düşen görev ise aklın vazifesiyle varlığımızı değerli kılan ne varsa yapmak olmalı bu dünya da.