KADINLAR KANADI KIRIK BİRER KUŞ GİBİDİRLER

Biz kadınlar yaralı bir kuş gibi kafesimizden çıkamaz olduk. Kuşlar nasıl kafeslerinden çıkamıyorsa, kaybolmaktan, vurulmaktan korkuyorsa biz kadınlar da evimizden çıkmaya korkar olduk. Her an avını tetikte bekleyen avcılar kafesten kafasını çıkarır çıkarmaz kuşların kafalarını koparırlar.

 Nasıl kuşların kafalarını cani insanlar koparıp atıyorlarsa, biz kadınlarda aynı kaderi yaşıyoruz. Ölmek tek korkumuz oldu, yuvamızdan çıkamaz hale geldik. Evimizden çıkar çıkmaz öldürüleceğiz korkusu sarıyor yüreğimizi.

 Şimdi size sorarım siz olsanız ne yapardınız bu durumda? Hep kafeste mi kalmak istersiniz yoksa özgür bir kuş gibi uçmak mı istersiniz? Elbette özgürce uçmak istersiniz aynen bizim istediğimiz gibi. Şimdi sorarım neden ülkemizde kadın cinayetleri işleniyor? Kadınlar savunmasız ve ürkek olduğumu için mi? Hayır sadece ne kadar haklı olursanız olun kadınlar her zaman haksız olarak nitelendirirler.

Çok acı şimdi ben kafesime giriyorum vurulup kafamın kopmaması, bedenimin birbirinden ayrılmaması için. Her şeye rağmen ölmektense yaşamayı tercih ederim bu dünyada. Biz kadınlar kafesin içindeki kuşlar gibiyiz. Minicik yüreğimizle ürkek ürkek yaşıyoruz bu dünyada. Sevgi bazen minik bir kuşun yüreğinden, bazen de bir kadının kocaman yüreğinden gelsin bulsun sizi.