Manisa’yı yaşamak için başınızı kaldırın!

Aylardan mayıs, mevsimlerden bahar. Spil Dağı’nın eteklerinde binlerce yıldır var olan Manisa’nın güzelliklerine şahit olmak için uygun bir zaman dilimi…

Bu günlerde Manisa sokaklarını arşınlarken başınız önde değil biraz havada yürüyün! Spil’e doğru çevirin yüzünüzü, yamaçlarını süzün. Mümkünse o tarafa yürüyün, çıkın yokuşları, kendinizi dağın şefkatli kollarına bırakın…

Her ne kadar daracık sokakları, yürünemeyecek kaldırımları ve beton yığını binalarıyla kadim Gediz Ovasında bir ucube gibi duran bu şehirde yaşamak zorunda olsanız da, en azından mevsimini bulmuşken binlerce yıldır aynı sabırla güzelliğini koruyan doğaya atın kendinizi sık sık…

Uzak değil, Manisa’nın neresinden güneye doğru yürüseniz 15-20 dakika içinde kendinizi Spil’in eteklerinde bulursunuz. Tırmandıkça çiçeklerin gülüşlerini, ağaçlarını nefeslerini hissedersiniz…

İsterseniz hiç arkaya dönüp de beton yığını şehri görmeyin, tırmanabildikçe tırmanın. Sincaplar size yol gösterir zaten…

Bir miktara yürüyüp de vadilere doğru ilerledikçe yılkı atlarını görebilirsiniz. Hele bu günlerde yeni dünyaya gelen taylarıyla geziyorlar ki, heyecanlarına diyecek yok…

Tırmanacak gücünüz veya vaktiniz yoksa en azından şehrin doğal kalmış nadir tarihi dokularına sığının. Tarihi camilere gidin, hiç olmazsa bahçelerinde oturup bir nefes alın…

Manisa’nın öyle güzel tarihi camileri var ki, diğer eserlere nazaran gayet güzel korunmuş, bakımlı yerler. Her birinin bahçesinde ıhlamur ağaçları karşılar sizi. Birkaç güne çiçek açacaklar, rayihası alır götürür sizi…

Tarihle, kültürle doğayla buluşmak aslında insanın kendisiyle buluşmasıdır. Kendini duyabilmesi, dinleyebilmesi, anlayabilmesi için şu beton yığını keşmekeşken arada bir de olsa kurtulmak gerekir.

Manisa’da yaşayıp da Manisa’yı yaşayamıyoruz çoğumuz. Maalesef bunun farkında bile değiliz…